Osobny fenomen to kult 4 Nieśmiertelnych, w którym obiektem czci są narodowe wartości (zalety) Wietnamczyków. Nieśmiertelni to: Święty Tan Vien (walka z powodzią), Thánh Giong (walka z najeźdźcami), Chu Dong Tu (biedny człowiek razem z zaradną żoną rzetelnie pracował bogacąc się), Ba Chua Lieu Hanh (księżniczka - córka Niebios, która porzuciła pałac niebiański, by jako zwykła kobieta zakosztować zwyczajnego szczęścia).
Mimo że niektóre wierzenia ludowe wypada uznać za przesady, to wiele z nich weszło w skład ortodoksyjnych religii.
Buddyzm (hinajana) być może dotarł bezpośrednio do Wietnamu z Indii drogą morską mniej więcej w II w n.e. Zamiast jednak nawoływać wiernych do ucieczki od świeckiego życia, buddyści brali w nim aktywny udział, specjalizując się w zaklęciach, modlitwach o talenty, bogactwo, szczęście i zdrowie. Dopiero gdy buddyzm mahajanistyczny dotarł do Wietnamu z Chin, tutejsze duchowieństwo zaczęło zagłębiać się w buddyjską doktrynę. Powstawały oryginalnie wietnamskie sekty w rodzaju Thien Tong Truc Lam, która głosiła, ze ważniejszy jest "Budda w duszy", idea Buddy, którą każdy nosi w sercu, niż modły w pagodzie. W czasie dynastii Ly i Tran Buddyzm przeżywał rozkwit. Asymilował też elementy konfucjanizmu i taoizmu, co dało początek systemowi synkretyzmu religijnego, tzw. Tam Giao Dong Nguyen - wszystkie trzy religie współistnieją razem. Buddyzm przeżywał okresy większej i mniejszej popularności, lecz w końcu wrósł głęboko w wietnamską duszę.
W czasie panowania chińskiego, konfucjanizm nie miał jeszcze określonego miejsca w wietnamskim społeczeństwie, dopiero, gdy w 1070 r. Ly Thai To ufundował Świątynię Literatury, w której czczono Konfucjusza, można powiedzieć, ze doktryna ta znalazła oficjalne uznanie. W wieku XV w związku z potrzebą budowy zjednoczonego państwa, scentralizowanej administracji i uporządkowanego społeczeństwa konfucjanizm zastępuje buddyzm w roli religii państwowej. Konfucjanizm, zwłaszcza Tong Nho trwale wrósł w strukturę społeczną i polityczną kraju. Przeprowadzane są egzaminy mandaryńskie, powstaje warstwa inteligentów uczonych-konfucjanistów, która stopniowo przejmuje kontrolę nad duchowym życiem narodu. Tym niemniej Wietnamczycy zaadaptowali jedynie poszczególne elementy konfucjanizmu, przede wszystkim w dziedzinie polityki i moralności, a nie cały system.
Taoizm dotarł do Wietnamu mniej więcej w końcu II wieku ze względu na swą doktrynę noszącą w sobie ideę oporu wobec elit rządzących stał się on w rękach narodu orężem w walce przeciw feudałom z północy. W taoizmie występowało wiele elementów mistycznych, czarodziejskich, przez co znajdował odbiór w podświadomości ludzi i w pierwotnych wierzeniach. Wielu dawnych konfucjanistów pociągały spokój, swoboda i przyjemności taoizmu. Tym niemniej już od dawna taoizm jako religia nie istnieje. Przetrwały jedynie jego ślady w wierzeniach ludowych.