Do wietnamskich wierzeń ludowych od najdawniejszych czasów należały kulty erotyczne, kult przyrody oraz kult człowieka. Człowiek musi się rozmnażać a plony muszą być obfite, aby życie mogło przetrwać i się rozwijać. Z tego względu narodziły się wierzenia związane z seksualnością. Występowały one w dwóch formach: kultu narządów płciowych (w przeciwieństwie do Indii, gdzie czczono jedynie fallusa, w Wietnamie obiektem kultu była również wagina) oraz kult stosunków seksualnych zarówno u ludzi jak i u zwierząt (u nielicznych narodowości zachował się on po dziś dzień). Motywy erotyczne widoczne są w wielu zachowanych rzeźbach, na podstawach kamiennych kolumn, w dekoracjach grobowca Tay nguyen, w niektórych obyczajach i tańcach, a szczególnie w formie ornamentacji starożytnych brązowych bębnów.
Fakt, ze rolna uprawa ryżu zależna jest od wielu czynników przyrodniczych, dał impuls do rozwoju kultu sił przyrody. W Wietnamie miał on charakter politeistyczny. Czczono przede wszystkim duchy kobiece, względnie wszystkie rośliny i zwierzęta. Monografia wydana w 1984 r. wymieniła 75 duchów kobiecych, głównie matki, Mau - matka boża (istniał nie tylko Ong Troi - Pan Niebiański lecz także Ba Troi- Pani Niebiańska), Mau Thuong Ngan - Matka, królowa gór i lasów, Ba chua Song - matka-królowa rzek. Z roślin największą częścią otaczano ryż, następnie banan, palmę arekową, morwę, tykwę. Co do zwierząt czczono raczej gatunki niegroźne dla człowieka: jelenia, ropuchę itd., nie było natomiast typowego dla kultur koczowniczych kultu drapieżników, z wyjątkiem gatunków rozpowszechnionych w rejonach podmokłych jak węża czy krokodyla. Sami Wietnamczycy uważali siebie za potomków Hong Bang z rodziny Tien Rong (Hong Bang to nazwa pewnego gatunku dużego wodnego ptaka, Tien to abstrakcyjne przedstawienie ptaka znoszącego jajka, zaś Rong (smok) to abstrakcyjne przedstawienie węża lub krokodyla) Smok rodzący się z wody i wplatający na niebo, to oryginalny, bogaty w znaczenia symbol narodu wietnamskiego.
Co do wierzeń, w których obiektem kultu jest człowiek, to ich głównym przejawem był kult przodków. Zwyczaj ten stał się niemal w Wietnamie formą religii (na południu nazywano go Dao Ong Ba - religią dziadków). W Wietnamie składano ofiary przodkom raczej w rocznicę śmierci niż narodzin. W każdym domu czczono ducha domowego ogniska, który czuwa nad domem i dba o szczęście całej rodziny. Każda wioska ma ducha opiekuńczego, protektora całej wsi (zwykle oddaje się cześć w ten sposób duchom ludzi, którzy założyli wioskę lub bohaterów narodowych, którzy we wsi się urodzili lub umarli). Cały kraj czci królów-przodków. Jest dzień, w którym składa się im ofiary.