(Xizang, Zizhiqu, Po-rang-gjong-czong)
Tybet leży na najwyższym, najbardziej odludnym płaskowyżu świata. Zajmuje górzysto-wyżynne tereny Wyżyny Tybetańskiej, która ma średnią wysokość 4000-5000 m n.p.m. i powierzchnię ok. 2,5 mln km2 (ok.1/4 powierzchni Europy).
Od południa otaczają Wyżynę Tybetańską pasma górskie ośmiotysięcznych Himalajów i od zachodu łańcuch Karakorum; od północnego zachodu siedmiotysięczne pasmo Kunlun, od północy sześciotysięczne Altyn Tagh i Nan Szan oraz od wschodu Szaluli Szan i Daksue Szan oraz Hengduan Szan od południowego wschodu. Większa część tych łańcuchów górskich leży na terenie Tybetu i stanowi jego naturalne granice.
Tak zwany Tybetański Region Autonomiczny (TRA) ma powierzchnię 1228 tys. km2 i wchodzi w skład Chińskiej Republiki Ludowej. Pozostałe części obszaru Tybetu etnicznego znajdują się na terenie Indii, Nepalu, Bhutanu oraz zostały wcielone administracyjnie do chińskiej prowincji Junnan, Syczuan i Qinghai.