Kalimantan (indoz.) Borneo
Park Narodowy Tanjung Puting (pow. 3050 km kw.) leży na południowym wybrzeżu Borneo, obejmuje nisko położone, często zalewane wodą obszary kwaśnych torfowisk i lasów. Na północy parku rosną lasy na ubogich glebach piaszczystych, gdzie drzewa osiągają jedynie połowę swej normalnej wysokości i z reguły mają mniejsze niż zwykle liście. Na ich konarach rośnie niewiele barwnych storczyków i paproci. W lesie tym jest za to dużo roślin owadożernych oraz pnączy, natomiast jego fauna nie jest bogata.
Typowe kwaśne torfowiska leśne występują w środkowej części parku. Charakterystyczne dla nich są drzewa wyposażone zarówno w korzenie palowe jak i korzenie powietrzne, co stanowi zabezpieczenie przed częstymi powodziami. Najbardziej znanymi mieszkańcami parku są orangutany. Swą sławę zawdzięczają dwudziestoletnim wysiłkom dr Birute Galdikas, żeby zabrane z klatek małpy przystosować z powrotem do życia na łonie natury. Dla "resocjalizowanych" orangutanów założono specjalną stację przystosowawczą - Camp Leakey, w południowej części parku.
Drugim pod względem wielkości naczelnym, zamieszkującym na terenie parku, jest nosacz. Poza tym występuje tam jeszcze 6 innych gatunków naczelnych, jak również pantera mglista, jelenie, łaszowate i ryjówki. Wśród 200 gatunków ptaków znajduje się wiele ciekawych gatunków wodnych i leśnych. W wodach Tanjung Puting żyje wiele zagrożonych gatunków, w tym m.in. krokodyl gawialowy. Lasy parku znacznie ucierpiały na skutek rabunkowej eksploatacji.
