Miasto to było trzecią ważną stolicą dawnych Chin. W różnych okresach między 771 rokiem p.n.e. a rokiem 936 n.e. dziewięciokrotnie pełniło rolę metropolii. Dzisiejszy Luoyang to miasto przemysłowe, zamieszkane przez ponad 700tys. mieszkańców, do którego co roku przybywają dziesiątki tysięcy turystów zwabionych charakterystycznym starym centrum, a przede wszystkim znanymi w świecie buddyjskimi skalnymi świątyniami jaskiniowymi Longmen, oddalonymi od Luoyang o 14 km na południe.
W czasach, kiedy powstawały te monumentalne zabytki buddyzmu w południowo-zachodnich Chinach, Luoyang dzielił zaszczyt pełnienia funkcji metropolii z miastem Chang-an koło dzisiejszego Xi-an. W epoce panowania Wschodniej Dynastii Han, kiedy odgrywał rolę jedynej stolicy cesarstwa chińskiego, było to stosunkowo małe miasto otaczające je mury miały zaledwie 4.5 x 3 km długości. Fragmenty ich zachowały się do dnia dzisiejszego. Ówczesny Luoyang był ośrodkiem sztuki i nauki. Mieszkał tu wybitny astronom Zhang Heng, który około 125 roku skonstruował pierwszą sferę armilarną przyrząd służący do określenia położenia gwiazd i planet, poruszany za pomocą zegara wodnego. W 132 roku zbudował pierwsze na świecie urządzenie rejestrujące trzęsienia ziemi, a które w 6 lat później zarejestrowało trzęsienie ziemi w odległości 500 km. W cesarskiej uczelni, która składała się z 240 gmachów. studiowało z górą 30 000 kandydatów do egzaminów państwowych z terenu całego kraju. Mieli do dyspozycji "bibliotekę" w postaci stel z wyrytymi tekstami. Była tak bogata, że kiedy dynastia Han opuszczała miasto, wywożono ją na siedmiu tysiącach wozów.
W okresie panowania Wschodniej Dynastii Han (25-220), kiedy po 246-letniej przerwie stolica państwa chińskiego została znów przeniesiona z okolic Xi-anu do Luoyangu, zaczął się w Chinach szerzyć buddyzm. Była to jedyna religia nie chińskiego pochodzenia, która tu zdobyła sobie ogromną liczbę wyznawców i w istotny sposób wpłynęła na kulturę chińską, zwłaszcza na rzeźbę i architekturę pagod. Buddyzm powstał pod koniec VI wieku p.n.e. w Indiach, skąd do Chin dotarł przede wszystkim w swojej późniejszej postaci, zwanej mahayana (wielki wóz), z Chin zaś przeniknął do krajów ościennych. Wieść niesie, że dwaj indyjscy mnisi w 75 roku przybyli na białym koniu do stolicy Chin przywożąc ze sobą buddyjskie sutry. Cesarz kazał na ich cześć wznieść świątynię Białego Konia, która była jedną z pierwszych świątyń buddyjskich w Chinach. Ten wielokrotnie przebudowywany uroczy kompleks świątynny znajduje się w odległości 8 km na wschód od dzisiejszego Luoyangu.