Qin Shi Huangdi był pierwszym cesarzem, któremu udało się pokonać wszystkie kraje w epoce Walczących Królestw i zjednoczyć Chiny. Został osadzony na tronie w roku 246 p.n.e. mając lat trzynaście, przyjął imię Pierwszego Cesarza i rozpoczął okres panowania dynastii Qin.
Cesarz ten wprowadził pojęcie imperium, które z resztą funkcjonuje do dziś. Kazał zawalić mury obronne dawnych państewek wewnątrz Chin, natomiast mury od strony stepów na północy kazał połączyć nowo zbudowanymi w jedną całość. Wzdłuż muru ulokowane zostały garnizony i ośrodki sygnalizacyjne, a dziesięciometrowej wysokości mur biegnący w dużej części przez okręgi stepowe i półpustynne miał pełnić funkcję zapory przed najazdami koczowniczych plemion z północy.
Udało mu się wprowadzić ujednolicony system miar i wag, usunął z obiegu muszle i monety różnych form, a zastąpił je wyłącznie monetami ze stopu złota oraz okrągłymi miedziakami, z dziurką w środku, które w podobnej formie przetrwały aż do początków wieku XX. Wprowadził jednolity rozstaw kół na osiach wozów. Ponieważ w tamtych czasach na terenie poszczególnych państewek przed zjednoczeniem Chin używano ciężkich dwukołowych wozów o różnym rozstawie wysoko zawieszonych kół, w drogach powstawały głębokie koleiny o szerokości odpowiedniej do rozstawu kół, a wozy poruszały się po nich jak pociąg po torach. Po zjednoczeniu państwa ograniczało to znacznie transport, utrudniało wymianę towarową, stąd pod karą śmierci cesarz nakazał ujednolicenie rozstępu kół w wozach.
Qin Shi Huangdi dał również podstawę pisma używanego w Chinach do dziś. Ze względu na stosowanie w poszczególnych częściach zjednoczonego państwa niejednakowych kształtów znaków piśmiennych, mimo, że należały one do tego samego systemu piśmiennego, i ponieważ znaki te stawały się coraz bardziej skomplikowane w formie, cesarz ten ujednolicił pismo.
Uważany jest za radykalnego reformatora i tyrana, którego dynastia upadła zaledwie cztery lata po jego śmierci. Despotę tego oskarża się o czystki, niszczenie ksiąg, walkę z religią, zmuszanie ludzi do morderczej pracy w ogromnych przedsięwzięciach budowlanych. Przypuszcza się, że przy samej tylko budowie Wielkie Muru z rozkazu cesarza pracowało dwa miliony robotników: niewolników, skazanych i chłopów, a przy powstawaniu grobowca cesarskiego ponad 700 tysięcy robotników! O jego sile i militarnej potędze świadczą żołnierze armii terakotowej, których liczbę szacuję się na osiem tysięcy, ustawieni w zastępy strzegą oni dostępu do cesarskiego grobowca. Podejrzewa się, że ta ogromna armia stanowi tylko niewielką część zespołu grobowego, którego powierzchnia zajmuje 56 kilometrów kwadratowych.