Świątynia Shaolin została zbudowana w 377 r.n.e. (lub 495 r.n.e.) na górze Shaoshi - Deng Feng Xien w prowincji Henan, na rozkaz cesarza Wei. Wybudował tą świątynie dla buddysty Ba Tuo (Szczęśliwy Budda). W tym czasie mnisi nie zajmowali się sztuką wojenną. W roku 527 w czasie panowania dynastii Liang, mnich o imieniu Da Mo (Bodhidarma), książę jednego z plemion indyjskich został zaproszony do Chin przez cesarza Liang, aby nauczał i wygłaszał kazania. Gdy cesarzowi nie spodobała się buddyjska filozofia Da Mo, ten udał się do klasztoru Shaolin. Podczas swojego tam pobytu napisał on dwa dzieła traktujące o Qigong "Yi Jin Jing" oraz "Xi Sui Jing".
Da Mo zmarł w roku 539.Po śmierci Da Mo mnisi z klasztoru Shaolin używali treningu Yi Jin Jing i Xi Sui Jing aby wzmocnić się, zarówno fizycznie jak i duchowo. Stopniowo w klasztorze powstawały techniki wojenne, które pomagały mnichom w obronie własności klasztoru przed bandytami. Trening sztuki wojennej w tym czasie składał się z technik walki pięciu zwierząt a mianowicie: Żurawia, Węża, Smoka, Lamparta i Tygrysa - Pięć kształtów Pięści. Znaczy to, że styl Żurawia pochodzi z około VI wieku. W Historycznych zapiskach klasztoru Shaolin jest wzmianka że w dynastii Song (960 - 1278 r.n.e.) mnich Shaolinu o imieniu Qiu Yue Chan Shi usystematyzował techniki Pięciu kształtów pięści i napisał książkę "Esencja Pięciu Kształtów Pięści". Qiu Yue Chan Shi zanim został mnichem nazywał się Bai Yu - Feng i pochodzi z małej wsi Taiyuan w prowincji Shanxi. Później przyłączył się on do Świątyni Shaolin.
Na początku panowania dynastii Qing (1644), był wysłany przez klasztor Shaolin do Tybetu mnich imieniem Xingling specjalizujący się w stylu Żurawia w celu studiowania tybetańskiego buddyzmu. Zanim umarł przekazał techniki stylu Żurawia, który stał się znany pod nazwą "La Ma" albo systemu "Północnego Białego Żurawia". Przez kilkaset lat styl ten ewoluował w odizolowanym Tybecie, tak że wytworzył własne charakterystyczne techniki mocno różniące się od Południowego Białego Żurawia.