Ananda - najlepiej zachowana, uznawana za najpiękniejszą pagodę, którą charakteryzują szczególnie dobrze dobrane proporce. Główna wieża ma 51 metrów wysokości. Najprawdopodobniej świątynię wzniesiono w 1105 roku. Nad głównym budynkiem wznosi się sześć tarasów ozdobionych wieżyczkami.
Bardzo oryginalne są w tej świątyni cztery ogromne posągi Buddy patrzące w cztery strony świata. W odróżnieniu od posagów spotykanych w innych świątyniach Budda przedstawiony jest tu w pozycji stojącej. Każdy z wielkich pozłacanych posągów ma 9,5 metra wysokości. Posągi te na pierwszy rzut oka wyglądają jednakowo, ale po bliższym przyjrzeniu się dostrzega się różnice - ułożenie dłoni, gesty i wyraz twarzy.
Świątynia Ananda została nazwana tak na cześć ukochanego ucznia Buddy. Ogromny posąg Buddy znajdujący się w centrum świątyni oglądany z odległości wydaje się uśmiechać zapatrzony w dal, z bliska jego twarz jest smutna. We wnętrzu świątyni mieszczą się we wnękach setki różnych figurek posągów Buddy.
W pobliżu głównego wejścia jest miejsce szczególnie czczone przez wiernych - wgłębienie o kształcie olbrzymiej stopy wykute w kamieniu, odciśnięte ponoć przez Buddę. Ananda jest popularnym, miejscem żywego kultu buddyjskiego.
W poblizu Anandy stoi znacznie mniejsza budowla: Ananda Ok Kyaung - czyli Ceglany Klasztor Ananda. Jest on jedną z niewielu budowli pochodzących z wczesnego okresu rozwoju Paganu, która w dobrym stanie przetrwała czasów współczesnych. Ściany wąskiego klasztornego korytarza pokryte są dość dobrze zachowanymi kolorowymi freskami przedstawiającymi sceny z codziennego życia Paganu: plac targowy z kramami, arabskich kupców, mycie i przygotowywanie posiłków a także muzykantów grających na tradycyjnych instrumentach.