Mandalaj (Mandale, Mandalay) - miasto w środkowej części Myanmaru, drugie co do wielkości po Rangunie. Położone nad rzeką Irawadi liczy ponad 530 tys. mieszkańców. Założone zostało w 1857 po zajęciu Rangunu przez Brytyjczyków. W latach 1860-1885 pełniło rolę stolicy Birmy. W okresie II wojny światowej okupowane było przez Japończyków.
Wzgórze Mandalay - wznosi się na wysokość 226 m n.p.rn.. górując nad miastem, Na zboczach wzgórza i na szczycie znajdują się ciekawe buddyjskie świątynie.
Pałac Królewski - zniszczony w czasie walk w 1945 r. Z całego kompleksu pałacowego, będącego wspaniałym przykładem drewnianej architektury birmańskiej, zachował się jedynie jeden obiekt - pawilon klasztorny. Pozostałe obiekty zostały w mało wierny sposób zrekonstruowane w ostatnich latach.
Kuthodaw Pagoda - kompleks świątynno-klasztorny z 1857 r. Wokół centralnej świątyni znajduje się 729 białych kaplic z marmurowymi tablicami, na których wyrzeźbione zostały teksty podstawowego kanonu buddyjskiego - "Tripitaki". Z tego względu ten zespół świątynny uznawany jest za "największą księgą świata".
Pagoda Mahamuni - świątynia z 1784 r., zwana też Arakan Pagoda, jeden z najważniejszych i największych kompleksów świątynnych współczesnej Birmy. Licznie odwiedzana przez pielgrzymów z całego kraju. W centralnej bogato zdobionej kaplicy znajduje się ogromny posąg Buddy wykonany ze złota, ozdobiony ogromną ilością szlachetnych kamieni. Posag ten jest przez cały czas pokrywany listkami złota przez wiernych.