Pagoda Shwedagon
Na wzgórzu Shwedagon wznosi się Złota Pagoda, uważana za największą pagodę buddyjską na świecie. Należy do 9 sanktuariów, w których przechowywane są relikwie Buddy. Ma 125 m wysokości, złocenia ważą blisko 25 ton. Świątynię pokrywa 13 tyś. złotych płytek, a wierzchołek pagody ozdobiony jest prawdziwymi diamentami i szlachetnymi kamieniami w sumie 7 tyś. (!). Szczyt zdobi 76 karatowy diament.
Złota Pagoda liczy 2500 lat, a teren gdzie została wzniesiona należał do rodziny Okkalaze z Asitanjana. Kupcy z tego miasta wędrowali do Indii tam spotkali Buddę i otrzymali od niego 8 włosów, a kiedy wrócili do rodzinnych stron, król Okalappa nakazał budowę świątyni. Ponoć główna stupa zamyka w sobie szereg mniejszych: kamienną, marmurową, żelazną, ołowianą, miedzianą, cynową, srebrną i złotą w której ukryto szkatułkę z relikwiami.
W 1453 na tronie birmańskim zasiadła królowa Shinshabu, która kazała pozłocić pagodę od najniższej części aż po wierzchołek ofiarowując tyle złota ile sama ważyła. Jej syn Dhammaceti kazał pokryć ściany Szwedagonu warstwami złota, które łącznie ważyły 4 razy więcej niż monarcha i jego małżonka, kazał też wyryć na murach pagody inskrypcje w 3 językach opowiadające o powstaniu tej świętej stupy. Król Bayinnaung rządzący Birmą w II poł XVI w wzniósł jeszcze wyższą stupę, a w roku 1774 na rozkaz króla Sinbyushina pogoda uzyskała obecną wysokość.
Złocista stupa wyrasta jakby pośrodku olbrzymiej platformy. Z czterech stron wzgórza i z czterech stron świata wstępuje się na tę platformę przez cztery pomniejsze pagody strzeżone każda przez dwa chinthe ogromne leogryfy o kolorowych cielskach. Na platformie mnóstwo małych kaplic, obok zayats czyli domy pielgrzyma. W osobnych pawilonach znajdują się wspaniałe dzwony: Maha Ganda ufundowany w 1778 przez Singu Min waży 16 ton i Maha Tissada Ganda dar króla Tharrawady z 1841 waży 40 ton.
Poniżej monumentalnej konstrukcji pagody znajduje się wiele małych pagód i kapliczek, drzewek obwieszonych dzwonkami, bibułkowymi szarfami czy wstęgami.