To budowle, które są wznoszone, by upamiętnić znamienitego lamę lub też mają za zadanie chronić przed złymi duchami miejsca uważane za niebezpieczne, takie jak skrzyżowania dróg. mosty, przełęcze. Istnieją trzy rodzaje czortenów:
Wielkie pobielane czorteny z kamienia, zbudowane na wzór czortena Bodnath w Nepalu. Takimi przykładami będą tutaj: Czendebdżi i Czorten Kora.
Mniejsze czorteny z obrabianego kamienia, których styl jest bardzo zbliżony do klasycznego stylu tybetańskiego. Można je znaleźć przede w Bhutanie środkowym i wschodnim. Często są zabezpieczane drewnianą nadbudową.
Czorteny o kwadratowej strukturze i dachu wykonanym z kamiennych płyt. Ich górna część, tuż pod dachem, jest ozdobiona szerokim czerwonym pasem. Można je spotkać zwłaszcza w Bhutanie zachodnim i zadziwiająco przypominają niektóre czorteny z prowincji Kham we Wschodnim Tybecie.
Podobnie jak rzeźby, czorteny symbolizujące umysł Buddy są poświęcone i zawierają "drzewo życia" z wyrytymi modlitwami. W ich wnętrzu umieszcza się rzeźby, książki religijne, zioła pachnące, a nawet broń. Wtargnięcie do czortenu, by wykraść z niego relikwie jest uznawane w Bhutanie za ogromną zbrodnię.
Dwa czorteny mogą być ze sobą połączone murem modlitewnym, tzw. murem mani. Nazwa tego muru pochodzi od mantry bodhisattwy Awalokiteśwary, którą najczęściej wypisuje się na kamieniach, które go tworzą. Ale na lego typu murach znajdujemy także formuły dwóch innych wielkich bodhisattwów - Wadżrapaniego i Mandźuśriego. W Bhutanie mury modlitewne występują względnie rzadko i są one raczej krótkie, co wynika z topografii, która nie sprzyja długim konstrukcjom.
Bhutańską architekturę można uznać za godną uwagi adaptację architektury tybetańskiej z różnymi ekologicznymi uwarunkowaniami. I tak, podobnie jak w Tybecie, mury twierdz pochylają się ku wnętrzu i są pobielane. Jednak w Bhutanie obfitość opadów i drewna nadała architekturze specyficzne cechy. Drewno jest powszechnie używane. Łączenie okien i drzwi odbywa się na podłożu, gdyż jest to praca dosyć złożona, i następnie zespolone ze sobą elementy są zaprawiane w mury. Górna część ramy okna ma kształt charakterystycznego trójliścia i posiada złożone nadproża, gdzie każdy element ma jakieś symboliczne znaczenie. Na nadprożach i oknach maluje się roślinne i geometryczne motywy.
Dach, położony na belkach i pokryty gontami, które są przytrzymywane dużymi kamieniami, jest zupełnie oryginalny i sprawia, że cała struktura wydaje się niezwykle lekka. Oczywiście chodzi tutaj o dodatek do tybetańskiego spadzistego dachu, który jest konieczny ze względu na opady. Dawniej całe łączenie części drewnianych było wykonywane za pomocą czopów spoczynkowych i gniazd, jednak od pięćdziesięciu lat używa się także gwoździ. Tego typu konstrukcje są często niszczone przez ogień, jednak w takich wypadkach zawsze odbudowywane w tym samym stylu.