Bhutan zachodni obejmuje doliny Haa (2700 m). Paro (2200 m), Thimphu (2300 m), Punakha i Langdu Phodrang (1300 m), które tworzą jedną długą dolinę. Z wyjątkiem doliny Haa, Bhutan zachodni, który bardziej jest ukierunkowany na hodowlę ze względu na surowy klimat, a dawniej bardzo aktywnie uczestniczący w handlu z Tybetem, pozostaje krainą, w której królują pola ryżowe i sady.
Dobrobyt ludności widać po bardzo wielkich domach, w których rodziny są wielopokoleniowe. Ściany budynków są wykonane z glinobitki. Kondygnacje są przepięknie zrobione z drewna, a ramy trzyskrzydłowych okien i zakończenia belek są ozdabiane malowidłami. Gonty, tradycyjne pokrycie dachowe, są coraz częściej zastępowane bardziej trwałą blachą falistą. Eksploatacja kopalni łupków dachówkowych dostarczała alternatywnego rozwiązania, ale wydobycie było zbyt kosztowne, dlatego zaniechano tej działalności.
Stoki gór pokryte są pięknymi iglastymi i liściastymi lasami, a rząd ściśle kontroluje ich eksploatację. We wszystkich dolinach znajdziemy wiele śladów z przeszłości: nie brakuje tu klasztorów, świątyń i twierdz, a w Thimphu, leżącym w dolinie o tej samej nazwie, od lat 50. mieści się stolica kraju.
Pięć dolin tworzących Bhutan zachodni jest zamieszkiwanych przez Ngalongów, tzn. pierwszych nawróconych na buddyzm, mówiących w języku dzongkha (co znaczy język "dzongów"), który stał się narodowym językiem Bhutanu. Jest on zbliżony do tybetańskiego, różni się jednak od niego wieloma partykularyzmami, zwłaszcza wymową końcowych sylab i odmianą czasowników.
Góry Czarne (5000 m) tworzą granicę między zachodem a środkową i wschodnią częścią kraju. Droga boczna ciągnąca się od Paro do Traszigangu przecina je na przełęczy Pelala (3300 m).