W Himalajach środkowych, w dolinach Paro, Thimphu, Punakha, Langdu nodrang, Lhuntse i w części Traszigangu latem uprawia się ryż, a zimą zboże. Tymczasem regiony Haa i Bumthangu, położone na wysokości powyżej 2600 m n.p.m. są ukierunkowane na uprawę jęczmienia, gryki, zboża. Region Kanglung niedaleko Traszigangu przeżywają "boom" gospodarczy, który zawdzięczają uprawie ziemniaka, zadomowionej w Bhutanie. Oprócz rosnącego na najlepszych glebach ryżu, w regionach południowych, gdzie ziemia jest bardziej uboga, na szeroką skalę uprawia się kukurydzę. Proso rośnie wszędzie i wytwarza się z niego alkohol. Od 2006 roku ryż udaje się także uprawiać na terenach Bumthangu. W regionach Thimphu i Paro rosną brzoskwinie, śliwki, jabłka i szparagi. Spora część tych dwóch ostatnich zbiorów jest kierowana na eksport. Przeznaczone na lokalny rynek pomarańcze i banany rosną w Punakha, Łangdu Pho-drang, Mongarze, Lhuntse i Traszigangu.
W dolinach w centralnej części kraju, podobnie jak na południu, bardzo rozpowszechniona jest hodowla świń, bydła i drobiu. Nie chodzi tu jednak o produkcję masową, lecz o zaspokajanie własnych potrzeb. W Bumthangu hoduje się owce, raczej na wełnę, a nie na mięso, za którym Bhutańczcy nie przepadają.
Himalaje Środkowe są zamieszkiwane przez ludność zwaną Drukpa, która utrzymuje się z uprawy i hodowli. Należy ona do grupy ludności mongoloidalnych i mówi językami z tzw. rodziny tybetańsko-birmańskiej. Ludzie ci nie mieszkają w wielkich skupiskach, jednak osiedlają się w okolicach dzongów (klasztorów-twierdz), które dawniej broniły każdej doliny. Rozwijają się tutaj miasteczka, a ich powstawanie jest bezpośrednio związane z poprawą sieci komunikacyjnej, wzrostem infrastruktury administracyjnej i powstającą burżuazją, którą tworzą urzędnicy i drobni kupcy.
Oprócz Himalajów Wysokich leżących na linii wschód zachód kraj przecinają łańcuchy górskie biegnące od północy do południa i osiągające wysokość 4000 do 5000 m, tworząc przy tym prawdziwe bariery. Każda dolina w centralnej części kraju była pewnym mikroświatem oddzielonym od następnej doliny wysoką przełęczą (średnio 3000 m), co nie ułatwiało komunikacji wewnątrz kraju. Główna droga została ukończona w połowie lat 80. i łączy wszystkie doliny w środkowym Bhutanie. Mimo to nadal potrzeba trzech dni i sprzyjających warunków pogodowych, by pokonać trasę Haa - Traszigang.
Góry Czarne tworzą najważniejszy dział wodny między zachodnim a wschodnim basenem, a rzeki na linii północ-południe nawadniają doliny. Nie należą one do najspokojniejszych, przepływają przez wąwozy, następnie wpadają do równiny, by w końcu w Indiach przekształcić się w szerokie rzeki: Torsa, Raidak, Sankosz i Manas, dopływy Brahmaputry.
W regionie tym istnieje olbrzymi potencjał hydroelektryczny o mocy ponad 30 000 MW. Wiele ogromnych tego typu stacji jest bądź ukończonych bądź w trakcie realizacji (Czukha, Tala, Kuriczu i Basoczu). Nadzór sprawują tutaj Indie i Austria. Himalaje Środkowe, gdzie mieszka ludność Drukpa, mogą dzielić się w pionie na trzy części, a każda z nich ma własny, oryginalny charakter, wynikający głównie z odrębnych języków, które są wzajemnie niezrozumiałe.