Plac dawnej Świątyni Słońca zajmuje kościół i zabudowania klasztoru dominikanów. Budowę potężnej katedry rozpoczęto w 1560 roku, ciągnęła się ona przez prawie 100 lat. Silne trzęsienie ziemi w 1650 roku omal nie zniweczyło wysiłków budowlanych. Jednak solidne fundamenty inkaskiego pałacu wytrzymały. W 1654 roku katedrę konsekrowano, ale dopiero cztery lata później, wraz z ukończeniem obydwu wież wysokich na 33 metry, definitywnie zamknięto jej budowę.
Przybyli w 1571 roku do Cusco jezuici pragnęli wznieść kościół wspanialszy od katedry, ale po trzęsieniu ziemi w 1650 musieli rozpocząć budowę swojego kościoła La Compańia od początku. Ukończono go dopiero w 1668 roku. Świątynię tę uważa się za najpiękniejszy kościół w Cusco, a jego wystrój - za najbogatszy w całym Peru. Fasada ponad głównym portalem między obydwiema wieżami jest znakomitym przykładem połączenia plateresco i churrigueryzmu, dominujących w Andach barokowych stylów budownictwa sakralnego.
Santo Domingo, kościół i klasztor zakonu dominikanów - byli oni pierwszymi zakonnikami, którzy przybyli do Peru - mocno ucierpiał podczas silnego trzęsienia ziemi, które nawiedziło miasto w 1950 roku. Obecnie większe zainteresowanie niż ruiny kościoła budzą pozostałości murów Inti-Huasi (Świątyni Boga Słońca), która stała tutaj za czasów Inków.
Cusco liczące obecnie 300 tys. mieszkańców jest archeologiczną stolicą Ameryki i najstarszym, nadal zamieszkanym miastem kontynentu. Dziś pełni rolę stolicy departamentu oraz jest ważnym węzłem komunikacyjnym Ameryki Południowej. Leży na wysokości 3326 m n.p.m.
