Miasto Królów
W święto Trzech Króli, 6 stycznia 1535 roku, słynny konkwistador Francisco Pizarro założył w dolinie Rio Rimac miasto, któremu nadał nazwę Ciudad de los Reyes - Miasto Królów. Nazwa Lima pochodzi od fonetycznego przekształcenia indiańskiej nazwy Rimac. W mowie keczua, urzędowym języku Inków, słowo to oznacza mówcę. Pochodzi od świętej wyroczni, którą miano tutaj znaleźć. Miejsce zostało wybrane znakomicie. Kontakt ze światem zapewniała bliskość najważniejszych szlaków morskich. Rzeki Rimac, Lurfn i Chillon dostarczały mnóstwo wody na suchym skądinąd wybrzeżu Pacyfiku, a otwierająca się w kierunku wschodnim dolina umożliwiała przejście przez Andy.
Obecnie ok. 8 milionów ludzi (1/3 populacji Peru) mieszka w Limie, co powoduje, że większa część miasta jest zatłoczona, brudna i sprawia raczej przygnębiające wrażenie. Przyrost liczby mieszkańców Limy jest spowodowany napływem ubogich obywateli z innych części kraju, mających nadzieję na lepsze życie w stolicy. Jednak bardzo trudno jest znaleźć pracę w Limie i większość przybyłych mieszka w pueblos - dzielnicach slumsów otaczających miasto, bez wody i bardzo często bez elektryczności.
Lima usytuowana nad brzegiem Oceanu Spokojnego ma nie najlepszy klimat. Od kwietnia do grudnia miasto spowija szara mgła zasłaniająca słońce, natomiast krótkie lato (styczeń - marzec) jest słoneczne i upalne. To bardzo dziwne miasto. Ma do zaoferowania odwiedzającym to co najlepsze, najciekawsze i to co brzydkie, szare, ponure - wzbudzające czasami zniechęcenie czy odrazę. Od założenia miasta w 1535 roku aż do proklamowania w 1821 roku republiki, stolica Peru była najpotężniejszym miastem portowym dawnych hiszpańskich kolonii w Ameryce Południowej. Barokowa starówka leżąca nad brzegiem rzeki Rimac stanowi obecnie jedynie niewielką dzielnicę tego wielomilionowego miasta. Właśnie w czasach kolonialnych świeccy i duchowni władcy wznosili tutaj bogato wyposażone pałace, kościoły i klasztory. Dziś jeszcze wiele z tych budowli można podziwiać.
Wielkie bogactwo przyniósł Limie handel srebrem i innymi towarami. Dlatego w 1680 roku, aby ochronić się przed atakami od strony lądu, wzniesiono mury miejskie, które przetrwały aż do 1869 roku.
W połowie XIX wieku miasto zasłynęło, przecierając szlaki rewolucji technicznej. Powstało wtedy gazowe oświetlenie miejskie i linie telegraficzne. W 1854 roku pierwsza w Ameryce Łacińskiej linia kolejowa połączyła Limę z portem Callao. Po okupacji przez oddziały chilijskie podczas tak zwanej wojny o saletrę (1881-1883) miasto otrząsnęło się dopiero w XX wieku.