Dolina Omo
Teren obecnej Etiopii był zamieszany prze ludzi od dawna. Świadectwem tego są rysunki odkryte na ścianach jaskiń. W czasach nam bliższych na tym terenie wykształciła się ogromna różnorodność etniczna i językowa. Jedne plemiona zamieszkały nad brzegami rzeki Omo, inne nad Surmą. I dziś są takie, które prowadzą pasterski tryb życia, inne trudnią się rolnictwem. Bardzo trudno jest je jednoznacznie scharakteryzować. Dolinę Omo zamieszkują cztery z najważniejszych afrykańskich grup lingwistycznych. Szczepów jest ponad dwadzieścia, niektóre liczą dziesiątki tysięcy ludzi inne niespełna 500, ale kultura każdego jest unikalna.
Do większości można dotrzeć tylko samochodami terenowymi, a w porze deszczowej jest to bardzo często niemożliwe. W dolinie rzeki Omo wszystko jest autentyczne: przyroda, ludzie i ich stroje, a także wioski, w których mieszkają. Dolina ta jest jedenym z regionów administracyjnych w południowej części Etiopii. Graniczy z Kenią na południu, Sudanem na południowym-zachodzie, regionem Gambela na północnym-zachodzie i regionem Oromia na północy i wschodzie.
Stolica: Auasa, powierzchnia: 112 323 km2, ludność: 14 901 909 mieszkańców (2005 r.), skład etniczny: ponad 45 różnych plemion i ludów. Języki: sidamo 18%, gurage 14,72%, wolayitagna 11,53%, hadija 8,53%, keffigna 5,22%, kembata 4,35%. Językiem urzędowym jest amharski.
Większość ludności regionu utrzymuje się z rolnictwa i pasterstwa. Najważniejszą rośliną uprawną jest kawa, ponadto uprawia się teff, kukurydzę, ziemniaki i pszenicę.