Najważniejszym i najtrwalszym wkładem epoki Wschodniej Dynastii Zhou w sferze kultury duchowej było powstanie dwóch największych i najbardziej wpływowych oryginalnych chińskich systemów filozoficznych: konfucjanizmu i taoizmu. Systemy te, które wiązały się ściśle z filozofią polityki i z etyką, zastąpiły w znacznej mierze dotychczasowe przekonania religijne; pewne ich elementy absorbując niekiedy i transformując. Szczególną cechą życia religijnego w Chinach była z dawien dawna wzajemna tolerancja religii i z krótkotrwałymi wyjątkami również systemów filozoficznych, przy czym główne z nich pod wieloma względami pełniły funkcje religii w innych kulturach. Nawet świątynie poszczególnych kultów w Chinach praktycznie nie różnią się od siebie pod względem architektonicznym; nie są też wyjątkiem świątynie, gdzie stoją obok siebie posągi twórców konfucjanizmu, taoizmu, a z późniejszych wieków także buddyzmu.
