Jezioro Namco (Nam-tso) - właściwie nazwa jeziora brzmi Nam, gdyż "co" to po tybetańsku "jezioro", a pełna nazwa jeziora brzmi Jezioro Niebiańskie. Leży ono na wysokości 4718 m n.p.m., (jest jednym z najwyżej położonych jezior) około 190 km na północny-zachód od Lhasy. Jak podają przewodniki turystyczne jest drugim co do wielkości słonym jeziorem na obecnym terytorium Chin o powierzchni 1940 km kw., choć w rzeczywistości woda z jeziora zawiera bardzo niewiele soli. Rozciąga się ono na długości 70 km, a w najszerszym miejscu mierzy 30 km. Aby dotrzeć do jeziora trzeba pokonać Przełęcz Largeh-la (5180 m n.p.m.). Jezioro to jest jednym ze świętych jezior Tybetu - pielgrzymom peregrynującym dookoła jeziora zajmuje blisko trzy tygodnie obejście całego zbiornika.
Miejscowe legendy podają, że w jeziorze żyje smok, który czasami opuszcza otchłanie Namco i bezpośrednio przechodzi do nieba. Niektórzy mnisi i mniszki kontemplujący przy jeziorze widzieli smoka opuszczającego jezior na własne oczy.
Na południowym brzegu jeziora rozciąga się siedmiotysięczne pasmo gór Nyenchen Tanglha ze szczytami wiecznie pokrytymi śniegiem dominując nad jeziorem i całą okolicą. Najwyższy szczyt pasma - Nyanchen Tanglha (7111 m n.p.m.) przez miejscową ludność nazywany jest "białym Buddą", często utożsamianym z Buddą medycyny.
Wody jeziora w zależności od miejsca, oświetlenia, pory dnia mienią się różnymi kolorami i odcieniami granatu, błękitu, turkusu, a w nich odbijają się górujące nad całą okolicą pasma górskie.
W skałach nad brzegiem jeziora znajdują się liczne groty i jaskinie, w których w dawniejszych czasach urządzone były świątynie czy pustelnie. Do dnia dzisiejszego pozostało ich niewiele wykorzystywanych okresowo przez mnichów i mniszki szkół Kangjapa i Nyingmapa (m.in. klasztor Tashi Dor) - ozdobione flagami modlitewnymi, otoczone murkami ułożonymi z kamieni mani pokrytymi świętymi tekstami. Na skałach w pobliżu świątyń zobaczyć można wyrzeźbione ogromne wizerunki Buddów i fragmenty świętych tekstów.
Przez równinę Changtang otaczającą jezioro prowadzi wąska utwardzana droga. Na otwartych przestrzeniach otaczających jezioro rozstawiane są w dużych odległościach między sobą namioty nomadów - tybetańskich wędrownych pasterzy jaków, kóz i owiec, a stada zwierząt widoczne są aż po horyzont.