Tiahuanaco to ruiny miasta prekolumbijskiego w zachodniej. Boliwii, na południe od jeziora Titicaca, znajdujące się na wysokości około 3800 m n.p.m. Ten zespół budowli kultowych, m.in. piramida Acapana z platformą na szczycie, pozostałości budowli i cysterna z systemem kanałów; dziedziniec zwany Calasasaya, słynna Brama Słońca i kilka monolitycznych posągów, z których najwyższy mierzy 7 m - było miejscem kultu i obserwacji nieba.
Tiahuanaco było głównym ośrodkiem kultury Tiahuanaco, która rozwijała się III-XII w. (rozkwit VI-XI w.) i swym zasięgiem obejmowała dzisiejsze południowe Peru, południową Boliwię, północno -zachodnią Argentynę i północne Chile. Poprzedzała kulturę Inków. Cechowały ją monumentalne kamienne budownictwo, wielobarwna ceramika, wyroby z metali szlachetnych (złoto, srebro, miedź), kamienia i brązu, tkactwo.
Obecnie w kompleksie archeologicznym oglądać można kolekcję zabytków z okresu Tiahuanaco oraz częściowo okopane ruiny dawnych budowli.