Tybet to także tybetańscy koczownicy wypasający stada jaków i owiec, rolnicy z powodzeniem uprawiający jęczmień u podnóża Himalajów, rozmodleni pielgrzymi udający się do świętych miejsc, którzy przemierzają bezdroża swojego kraju w niskich pokłonach dotykając czołem ziemi, to mnisi lamajscy odprawiający obrzędy w świątyniach, klasztorach i świętych miejscach ozdobionych wszechobecnymi flagami modlitewnymi.

Tybet, to także Chińczycy narodowości Han, którzy w coraz większej liczbie zasiedlają tę ziemię - Tybet i powoli spychają pierwotnych mieszkańców na margines życia w ich własnym kraju. Od lipca 2006 roku, gdy została oddana linia kolejowa do Lhasy, dziesiątki tysięcy chińskich kolonizatorów i turystów masowo odwiedza i zadeptuje Tybet. Tybet leży na najwyższym, najbardziej odludnym płaskowyżu świata, zajmuje górzysto-wyżynne tereny Wyżyny Tybetańskiej ze średnią wysokością 4000-5000 m n.p.m. Niemniej przełęczami himalajskimi, korytarzami prowadzącymi do Azji Środkowej biegł przez Tybet odwieczny Szlak Jedwabny, łączący Wschód z Zachodem.

Tybet etniczny zajmuje blisko 2,3 mln km2, swoim zasięgiem obejmując powierzchnię Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, części chińskich prowincji Yunnan, Sichuan, Qinghai i Gansu. Pozostałe części obszaru Tybetu etnicznego znajdują się na terenie Indii, Nepalu i Bhutanu. Tybetański Region Autonomiczny (TRA), ustanowiony w roku 1965 po zajęciu kraju przez wojska chińskie Tybetu (1950), o powierzchni 1228 tys. km2, wchodzi w skład Chińskiej Republiki Ludowej.

<<Wstecz

Dalej>>